Gdy skończyłem pisać merytoryczne artykuły z serii “Dlaczego chrześcijaństwo nie działa” uświadomiłem sobie, że przecież to wcale nie jest oczywiste, że chrześcijaństwo ma działać; w końcu to nie jest pralka. Domyślam się, że dla wielu szczerych chrześcijan, w tym – jak wierzę – wielu dobrych ludzi, chrześcijaństwo jest Prawdą, która z kolei nie musi działać – musi być zgodna ze stanem faktycznym. 

Problem w tym, że poza nieco ponad dwoma tysiącami studentów filozofii (GUS 2015) mało kto w Polsce zajmuje się Prawdą, teorią poznania, teorią bytu czy etyką. Ostatnie trzydzieści lat to burzliwy, intensywny i wieloaspektowy proces przemian społecznych w Polsce – można powiedzieć, iż nadrobiliśmy zaległości nabyte w PRL-u z przedmiotu “Zachód”. Demokratyzacja, odłączenie się od bloku wschodniego, przyłączenie do globalnych struktur międzynarodowych (NATO, UE), przemiany gospodarcze, reforma szkolnictwa, przyrost osób z wyższym wykształceniem, a także – zjawiska, które przetaczają się przez całą Globalną Północ – globalizacja i cyfryzacja. 

Naiwnością byłoby twierdzić, że te przemiany nie dotknęły relacji społeczeństwo-Kościół, albo że człowiek XXI wieku został nietknięty i tylko samochodów przybyło na osiedlowych parkingach. Wiek XX to kryzys tzw. wielkich narracji, a więc idei, że dzieje ludzkości lub rzeczywistość można w jednoznaczny sposób opisać, zrozumieć i wyjaśnić. Teoria rzeczywistości przestała mieć znaczenie w stosunku do życia codziennego, praktyki, konkretnych doraźnych działań, które mogą poprawić dobrobyt i dobrostan statystycznego Polaka lub Polki. 

A przecież jedną z tych wielkich narracji jest chrześcijaństwo. Jeśli więc jedyne, co Kościoły oferują to kolejna (i to wcale nie innowacyjna) koncepcja rzeczywistości, nie powinno nas dziwić, iż współczesnym wydaje się to o wiele za mało w porównaniu do organizacyjnych, finansowych i moralnych wymagań religii. Moim zdaniem słusznie pojawia się pytanie: Czy chrześcijaństwo w ogóle działa? Czy jest praktyczne? Czy moje życie realnie się zmieni, gdy będę się modlił, czytał publikacje o tematyce religijnej i spotykał się na wspólny śpiew? A więc chociaż na koniec wytłumaczyłem się skąd taki “mechaniczny” tytuł całej serii.